Ο έρπης των γεννητικών οργάνων και τα συμπτώματά του σε γυναίκες και άνδρες

Ο ιός HSV (ακρωνύμιο του Herpes Simplex Virus) και βασικά ο τύπος ΗSV2 λογίζονται υπεύθυνοι για την ανάπτυξη του έρπητα τόσο στα γυναικεία όσο και στα ανδρικά γεννητικά όργανα, συνιστώντας ένα από τα συνηθέστερα και συχνότερα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα που απειλούν τη σεξουαλική υγεία των συντρόφων. Στην ίδια οικογένεια κατατάσσονται ο έρπης τύπου 1 (Herpes Simplex Virus 1 -ΗSV1), ο έρπης τύπου 2 (Herpes Simplex Virus 2 -ΗSV2), αλλά και ο ιός Varicella Zoster Virus (VZV) που προξενεί έρπητα ζωστήρα. Στη δεύτερη μάλιστα περίπτωση ο υποτύπος HSV1 συναπαρτίζει τον πολύ γνωστό ερπητοϊό που καθείς γνωρίζει ως επιχείλιο έρπητα.

Ο έρπης γεννητικών οργάνων ξέρει να κρύβεται

Η διευρυμένη εξακτίνωση του ιού χρωστάται στην ευχερή προσβολή τόσο της ευαίσθητης όσο και της στοματικής περιοχής, μέσα από την τριβή των δερματικών ιστών με τον προσβεβλημένο οργανισμό. Ο έρπης των γεννητικών οργάνων χρήζει ορθής μεταχείρισης, ιδιαίτερα στα γεννητικά όργανα, και αυτές οι ανάγκες απορρέονται από τη διαπίστωση ότι ο ιός παραμένει σε λανθάνουσες μορφές ακόμα και μετά από τη θεωρητική εξασθένησή του. Επομένως με κάθε νέα ευκαιρία ο ιός επαναωάζεται, επανακάμπτει και τα συμπτώματα αναζωπυρώνονται. Υπολογίζεται πως ο ιός ξυπνά από τη χειμερία νάρκη του στο 80% των κρουσμάτων, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Με αυτό στο μυαλό, ένας μέσος φορέας αναμένεται να έχει τουλάχιστον μία αναζωπύρωση. Ο ρυθμός γενικά των αναζωπυρώσεων κατά τον πρώτο χρόνο μόλυνσης, δεν υπερσκελίζει τις τρεις με τέσσερις για έναν φορέα που δεν έχει άλλα σοβαρότερα παθολογικά ευρήματα. Τις συχνότερες αναζωπυρώσεις, ωστόσο, ενθαρρύνουν οι αγχοτικές κρίσεις και οι υπέμετρες καταναλώσεις αλκοόλ.

Ο έρπης των γεννητικών οργάνων της γυναίκας σε θεαματική αύξηση

Ο ζεστος και υγρός γυναικείος κόλπος σχηματοποιεί ένα αμιγώς φιλόξενο περιβάλλον για τη θρέψη του ιού, με αυτό να επαληθεύεται και στατιστικά, μιας και ο έρπης των γεννητικών οργάνων της γυναίκας δείχνει αξιοσημείωτη αύξηση τα τελευταία χρόνια, παρ' όλη τη μαζική εκστρατεία ενημέρωσης για τη σιγουριά των προφυλακτικών και την αυτοεξέταση. Στην τυπική απεικόνιση της κρουσματολογίας του ιού εμπεριέχονται γνωρίσματα όπως κνησμός, δερματικά έλκη, φυσαλίδες στο αιδοίο ή στον τράχηλο.

Τα συμπτώματα στους άνδρες και στις γυναίκες

Σε μερικές από τις επόμενες αναζωπυρώσεις του, ο ιός δεν χρεώνεται ιδιαίτερα συμπτώματα, κάτι που τον κατατάσσει ακόμα πιο επικίνδυνο μιας και μπορεί να λανθάνει για αρκετό καιρό η διάγνωσή του και ο φορέας να τον μεταδίδει αγνοώντας τον. Ιδιαίτερα σε μέρη όπου αναπτύσσεται πυκνή τρίχωση και πολυτριχία πιθανόν να υπάρχουν ενδείξεις του ιού που δεν εξετάζονται έγκαιρα. Τα συμπτώματα στους άνδρες και στις γυναίκες αναφύονται συνήθως τρεις με δεκαπέντε μέρες από την έκθεσή τους στον ιό και τη μετάδοσή του, διάστημα επαρκές να επιταχύνει το ρυθμό μεταδοτικότητας από μη διαγνωσμένους φορείς.

Ο τρόπος που εμφανίζεται ο έρπης στο πέος

Στους άντρες αντίστοιχα, ο έρπης στο πέος επικεντρώνεται, αλλά δεν τον αφήνουν αδιάφορο και περιοχές πλούσιες σε λίπος ή βακτήρια, όπως το όσχεο, οι μηροί και ο πρωκτός, τα οποία αναδείκνυνται σε προσιτές φωλιές επώασης του ιού κυρίως αν καλύπτονται από πλούσια ηβική κώμη. Δεν λείπουν, ωστόσο, και διάσπαρτες καταγραφές σε αρκετές περιπτώσεις που μιλούν για πονοκεφάλους, μυικούς πόνους αλλά και δυσουρία.

Η κατάλληλη αντι-ιική φαρμακευτική αγωγή μπορεί να καταστείλει τα περισσότερα και πλέον οδυνηρά συμπτώματα, τα οποία φύονται κάθε φορά που ο οργανισμός μοιάζει εξασθενημένος και το ανοσοποιητικό αποδυναμωμένο από την πάλη του με κάποια ασθένεια. Παρ' όλα αυτά, δεν μπορεί με οποιαδήποτε θεραπευτική γραμμή να συντελεστεί πλήρης εκρίζωση του ιού από τον οργανισμό, αν και τα συμπτώματα φαίνεται να εμφανίζουν όλο και πιο ομαλή μορφολογία με κάθε νέα του υποτροπή. Υπάρχουν, μάλιστα, φορές που δεν προκύπτουν καν.

Η επούλωση των πληγών και ο ευαγής χειρισμός των συμπτωμάτων, προκειμένου αυτά να βαίνουν μειούμενα, τόσο σε διάρκεια όσο και σε ένταση, αποτελούν τους κυρίους στόχους των τρόπων αποθεραπείας που προτάσσονται στον ασθενή. Για αυτόν το στόχο εξάλλου συστήνονται αρκετές φορές πολύμηνες θεραπείες με αντιικά φάρμακα ιδιαίτερα σε όσους παρουσιάζουν πολύ συχνά υποτροπές του ιού.

Οι σεξουαλικές επαφές κατά τη διάρκεια έξαρσης του ιού και της έκδηλης παρουσίας των εξανθημάτων θεωρούνται απαγορευτικές στο πλαίσιο της ατομικής ευθύνης περί μη διασποράς του ιού, καθώς οι πιθανότητες μετάδοσης είναι πάρα πολύ μεγάλες ακόμα κι αν χρησιμοποιηθεί προφυλακτικό στη συνουσία. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται και στις περιπτώσεις της κύησης καθώς ενδεχόμενη μόλυνση από τον ιό συνεπάγεται και μόλυνση του εμβρύου στο οποίο εγχέεται αντιβίωση για την επιβίωσή του.